Masterclass kaas en bier
Deze week volgde ik een Masterclass kaas en bier in de Jopenkerk. De kazen werden verzorgd door Thassia Koster van de vermaarde kaaswinkel l’Amuse uit IJmuiden en Amsterdam. Ze vertelde bijzonder enthousiast en met veel kennis van zaken over alle soorten kazen die we te proeven kregen. Pepijn van der Waa vulde Thassia aan met uitleg over de bieren die bij de geselecteerde kazen geschonken werden.
Een prettige combinatie, Jopen speciaalbieren en karaktervolle kazen. Weer eens wat anders en veel gevarieerder dan wijn en kaas. Zo kregen we het fruitig-kruidige van de Rye Pale Ale (Jacobus) met de spectaculaire smaakexplosie van de Shropshire Blue en de eveneens prachtige Cabriolet. Of wat te denken van de karamel en kruiden van de Koyt met een Tomme Crayeuse en wederom Shropshire Blue? De onstuimige quadrupel van de Ongelovige Thomas (10%, mind you) met een Saint Simeon en een Comté van 24 maanden oud… hmm, kan dat wel? Ja hoor, gewoon durven.
De Extra Stout met het bittere van cacao en koffie (en droptonen) is niet mijn persoonlijke favoriet, maar het scherpe randje vliegt er vanaf als je die combineert met een Bastiaansen Blauwe (koe) of een Chaource le Roux. Ik herontdekte er het Hoppenbier (nu een grote favoriet van mij) in combinatie met een Oude Brabantse geit en een Quartirolo (leuk!).Ook al was het nog geen herfst, de 4-Granenbok deed het met zijn gerst, tarwe, rogge en haver prima bij de St. Nectaire en Brandrood (Nederlandse kaas, je proeft dat dit kaas is van koeien die geconcentreerde melk geven, 20 liter per koe ipv de ‘melkplas-koeien’ die 120 liter per koe geven).
All in all, een feest voor de tong, deze masterclass. Eigenlijk zou je dit elke zaterdagmiddag moeten doen, thuis of met vrienden, rond borreltijd. Wat let je? Een bezoekje aan de kaaswinkel (Halkade 17 in IJmuiden of Olympiaplein 111 in Amsterdam) en een aantal flesjes Jopen (bijna overal te verkrijgen tegenwoordig), zo moeilijk is het allemaal niet.
Bier en kaas, smaakt echt baas!
MIAbites.com
For the past few months I’ve been contributing to a new Miami-based food site called MIAbites. Comprised of a group of Miami food lovers, food writers, and fellow food bloggers MIAbites is a unique site because we pride ourselves on not necessarily critiquing food and/or restaurants but showcasing deserving, local chefs and their food.
We like to feature food events, occasional recipes, and what we consider to be the best dining options in Miami accompanied by some amazing photography!
Check out the site and if you like what you see sign up for the weekly newsletter!
–Melissa
Burger Beast’s Croquetapalooza
Ahhhh, croquetas…those fried, little nuggets of deliciousness. Yet again, Burger Beast is bringing you another top-notch event, this time featuring lots and lots of croquetas!
Croquetas are ubiquitous in Miami. There’s not a ventanita that doesn’t sell them and there’s not a get together where there’s not a tray of party-sized croqueticas. With fillings like ham, spinach, and salted cod there is a flavor for everyone, plus they’re fried. Double whammy.
Burger Beast is compiling some of the best restaurants in South Florida, including Islas Canarias, Latin America Bakery & Cafe, El Rey de las Fritas, MEAT Eatery, and more, for an epic croqueta battle! At the event on October 12th, 2014, event-goers will be able to sample croquetas from each establishment. In addition there will be a Flantastic! competition to find out who has the “Best Flan in Miami.”
The event will take place at Magic City Casino…
View original post 54 woorden meer
Tasting report: Haarlem’s Jopen Bier
For our latest tasting session, we decided to look at beers a little closer to home. A little? After trying several American Microbreweries’ beers, we’re now drinking beer from Haarlem. Our HOME TOWN! So, let’s state the obvious and get all doubts out of the way before we start: we’re going to LOVE this beer. We’ve already been drinking it for quite some time, but not all varieties.
Hence the tasting session. We’ll get back to that in a minute.
First, some historical background (and I am quoting the official Jopen site here):
Haarlem was once a city with many breweries. Place names such as Brouwersvaart (Brewers’ Canal) Brouwerskade (Brewers’ Quay) and Brouwershofje (Brewers’ Yard) remind us of this rich history. Beer brewing was by 1400 the most important commercial activity of the city. By the late Middle Ages, beer from Haarlem was exported all over the world, indeed even used as a form of currency in the southern province of Oost Zeeland. It was shipped by the Dutch East India Company to the Orient, and was well known in Flanders (Belgium) and Northern France.
In 1994, inspired by all this history and the loss of all the historic breweries, a group of enthusiastic Haarlemmers took up the challenge of putting Haarlem back on the world beer map. That year, after centuries of absence, Haarlems Jopenbier was brought back onto the market. This happily coincided with that year’s celebrations of the city’s 750th anniversary, bringing a taste of the past with Hoppenbier’s recipe, which dates from the year 1501.
The success of Jopen (Named after an ancient brewing vessel of 112 litres), was followed by the launch of Jopen KOYT, a beer in which the mediaeval recipe demanded the use of herbs for flavouring rather than hops. In 1999, Jopen ADRIAAN was introduced, a light varient of another herbal beer from 1407.
Encouraged by the success of these beers, the Haarlem brewers brought a unique Bokbier (Traditional Dutch Autumn beer) onto the market. This is brewed from four different grains (Malted barley, wheat, oats, rye), smooth tasting rather than sweet. Jopen Bokbier is the best selling beer from an independent brewery in The Netherlands. Since 2003, there is also a Jopen LENTEBIER (Spring beer) available, which is distinguished by the liberal amount of coriander seeds with which it is brewed.
So, time for some beer! After a pre-taste in the lovely Jopenkerk, I decided to select 6 different beers from Jopen’s extensive line-up: Jacobus RPA, Malle Babbe, Gerstenbier, Ongelovige Thomas and Trinitas Tripel.
Jopen Jacobus RPA
This beer was first brewed to commemmorate the 100th anniversary of the church (Jopenkerk is officially called Jacobskerk).
Jacobus (James) is the patron saint of pilgrims, recognizable by the scallop shell – also known as St. James’s Shell. In the past, these pilgrims spent the night in guest houses along the route of their journey. Because of these visitors, these guest houses had a special arrangement with the tax authorities: they were exempt from excise duty as long as they brewed with rye. Hence Jopen has chosen to make Jacobus beer a rye beer: a Rye Pale Ale.
5.3% alcohol and a generous handful of hops ensure a spicy, dry and full-flavored hopped quaffer with an amber color. Imagine a light version of an IPA.
Our verdict: quality beer, great color, power and taste.
Jopen Malle Babbe
Jopen Malle Babbe is a ‘dunkel weizen’ (dark wheat beer). Just like a regular ‘weizen’ it has a fruity (banana) character with a slightly spicy touch of cloves and bay leaves. Another aspect of this beer is the fact that some dark wheat malts have been used which give it more color, but also a somewhat fuller, slightly caramel-like flavor. The whirlpool addition of Saphir hops gives Jopen Malle Babbe an extra fruity flavor. Saphir is a German hop with a bit of American citrus character. There is some resemblance with the Fokker Beer of 2011, but this is really a very different dunkel weizen.
According to some stories Malle Babbe was a Haarlem prostitute in the time of the painter Frans Hals. Frans Hals portrayed her and the painting of Malle Babbe can nowadays be seen in the Berlin Gemäldegalerie. In the Netherlands she gained fame through a song that Lennard Nijgh originally wrote about her. Sung by Rob de Nijs with the music from Boudewijn de Groot, this song became a hit in 1975.
Our verdict: initially, we thought this to be a beer for women. And yes, the women loved it, but several men admitted that this beer actually turned out to be their favorite one! Fresh, fruity and juicy!
Jopen Gerstebier
A brew named Jopen Gerstebier (barley beer) has been created especially for the Open Monument Days and the Jopen Festival. This type of beer was brewed by breweries that still existed in the early 1900s, the period of the great breakthrough of Pilsner beer. Brewers had to change their set-up to bottom fermentation in order to brew Pilsner, which was too large of an investment for many of the smaller breweries: to be able to produce bottom-fermented beer they needed an ice cellar or cooling machine. In response to the trend of the Pilsner they started producing a top-fermented beer that was also blonde and bitter in order to be able to offer the audience an alternative. Also in Haarlem, barley beer was brewed by breweries that were still operational in the early 1900s.
Jopen Gerstebier is a blonde beer with 4.5% alcohol. Like the Pilsner in those days, the Jopen Gerstebier possesses a considerable bitterness. Its somewhat lower alcohol content (which was also normal in the early 1900s) makes it an easy drinker.
Our verdict: a lot more interesting than your regular bottom-fermented Pilsner or Bavarian Beer. Not as boring as the Heinekens and Amstels and looks beautiful in the glass.
Jopen Trinitas Tripel
On 11 November 2009, Jopen Beer turned fifteen. To celebrate, they brewed an anniversary beer for the third time: JubelJoop III. Their brewer Chris Wisse chose to brew a strong Tripel with 9% alcohol. The historical Hoppenbier forms the basis for the Tripel (recipe from 1501). That’s why barley malt, wheat malt and oats are used. The wheat malt and oats give the beer a complex, spicy character. The beer is supplemented with a little coriander and a yeast strain that creates lots of fruity flavors.
At the BrewNZ Beer 2010 elections, JubelJoop III was awarded silver in the Tripel category. Moreover, the Tripel snagged bronze at the European Beer Star awards.
Due to the great success of this Tripel it was decided to permanently add the beer to our catalogue and give it a new name: Jopen Trinitas Tripel.
Jopen Trinitas Tripel derives its name from the Holy Trinity: the Father, the Son and the Holy Spirit. In Germany, the so-called Purity Law (Reinheitsgebot) is used: water, malt and hops as the three ‘sacred’ ingredients. Jopen sticks to the Haarlem Brouwerskeur (a municipal recipe from the old days) with our own trinity: barley, oats and wheat.
Our verdict: the favorite of many of those who attended the tasting session. Comparable to the best Belgian Tripels, but even more interesting because of its more varied set of flavors. Hats off to this beer!
Jopen Ongelovige Thomas
Jopen Ongelovige Thomas (Doubting Thomas) is a beer for the more experienced beer lover. Both with regards to alcohol content and in the dosage of American hops (Simcoe, Cascade and Chinook), this is a strong beer. The generous amounts of American hops ensure a considerable, fruity bitterness, which will certainly surprise true ‘hopheads’. The higher alcohol content creates a warming effect, making this a true beer lovers’ beer. Jopen Ongelovige Thomas is a beer to sip from a tall glass in front of the fireplace, so all of the wonderful smells can be inhaled to the fullest.
Our verdict: very good quadruple beer, dark as well as light fruits and spices. Good stuff! Strong though. Don’t start your evening off with this beer if you want to keep going for a long time. 😉 But high grades all over for Ongelovige Thomas.
Christmas Pudding met Naked Grouse Whisky
@Verkoren bakt weer eens wat lekkers. Vandaag (of beter gezegd, de afgelopen weken) maakte ik een Christmas Pudding. De afgelopen jaren even niet meer gedaan vanwege overkill de jaren ervoor, maar ik deed het elk jaar. Dus je mag me een ervaren Pudding-baker noemen. Na flink experimenten ben ik er toch wel achter dat whisky als ingrediënt niet te verslaan is. Maar dan wel een goede whisky met veel smaakschakeringen en niet te scherpe uitschieters in de afdronk. Vanzelfsprekend kwam ik dan ook uit bij The Naked Grouse. Waarom dit vanzelfsprekend is, zal zo duidelijk worden.
De kerstperiode is weer aangebroken en wat is er leuker dan dát!? Mij doe je een groot plezier met lichtjes, sneeuw, kerstmuziek, lekker eten, gezelligheid, kerstversiering, kerstthee, kerstkleding, kerstbomen, kaarsen en lekker eten. Dat laatste had ik al gezegd, ik weet het, maar het kan zoals bekend, in mijn geval niet vaak genoeg genoemd worden. Wat mij betreft, duurt de kersttijd zo lang mogelijk. Heerlijk man!
Met kerst eet je wild met Christmas Pudding toe. Punt. Zo simpel kan het leven zijn. Toch fijn dat er mensen zoals ik bestaan die dit af en toe even voor je uitleggen. Nietwaar? Wel waar. Kun je al die Allerhandes en andere kerstkooktijdschriften meteen in de papierbak lazeren. Met kerst eet je wild en Christmas Pudding toe. Dus. Ok, ok, ik ga kort door de bocht. Deel van de lol is juist om uren en uren te besteden aan allerlei liflafjes, voor-, na- en bijgerechten die altijd weer mislukken omdat je ze nog nooit eerder gemaakt hebt, je in de keuken 20 dingen tegelijk moet doen terwijl je er normaal 2 tegelijk doet, er nog veel meer geregeld moet worden, de kinderen na een paar dagen kerstvakantie alweer strontvervelend doen en lopen te gillen in je oor en je toch weer niet over de juiste ingrediënten, skills en tools blijkt te beschikken.
Tradities zijn er niet voor niets. Ze geven mensen houvast. We leven weliswaar in een tijd dat menig traditie met voeten getreden wordt, bij het oud vuil gesmeten wordt en trends ons leven smaak en vorm moeten geven, maar tegelijk zijn veel mensen onzeker, ongelukkig en vinden ze dat de tijd zo snel voorbij gaat. Misschien is het zo slecht nog niet om stil te staan bij waar onze voorouders generatie na generatie bij zwoeren. Begrijp me niet verkeerd, ik pleit absoluut niet voor de terugkeer naar de tijd waarin elke generatie al voor 95% kon uittekenen hoe hun leven eruit ging zien, puur gebaseerd op het leven van de generaties voor hen. Anders was ik nu wel Mennoniet of Amish geworden. Maar van iedereen kun je wat leren en kerst is bij uitstek een tijd om stil te staan bij tradities. Veel mensen voelen ook de drang tot het creëren van familietradities. Welnu: dan is de Christmas Pudding een gegarandeerde hit. Slow Food met een hoofdletter S. Vol met gerijpt, gedroogd fruit, dat (slower kan het niet) maanden en maanden heeft hangen rijpen voordat het in de Pudding terecht gekomen is. Daar past een prachtige spirit bij die ook (in veel gevallen) jaren heeft liggen rijpen om tot volle wasdom te komen. En tot slot moet het baksel zelf ook weer lang rijpen om aan smaak te winnen. Prachtige circle of life toch?
Geschiedenis van de Christmas Pudding
Christmas Pudding wordt traditioneel in Engeland geserveerd op eerste kerstdag. Het is in de middeleeuwen in Engeland ontstaan en wordt ook wel Plum pudding genoemd. Veel mensen denken dat dit komt vanwege de pruimen (plum = pruim) maar eigenlijk betekende plums vroeger rozijnen. In de pudding zit heel veel gedroogd fruit, ei en reuzel en een specerijenmengsel met o.a. kaneel, nootmuskaat, kruidnagel en gember. De pudding moet wel even rijpen en kan ook jaren bewaard worden doordat er alcohol in zit. Het mengsel wordt uiteindelijk gestoomd in een pan kokend water en op eerste kerstdag vervolgens weer opgewarmd op diezelfde manier. Je dient het op met custard en/of brandy butter die je uiteraard in de fik steekt alleen al vanwege de special effects.
Veel families hebben hun eigen recept dat generatie na generatie wordt doorgegeven. Er kan dus flink gevarieerd worden in ingrediënten, en dat doe ik zelf altijd graag. Het eerste wat ik er altijd uit gooi, is de reuzel. Sorry, ik eet alles, maar ik heb gewoon geen zin in dierlijk vet in mijn dessert. Boter is in mijn ogen toch indirect dierlijk vet. Prima alternatief ook qua smaak.
De eerste echte puddings doken op in Victoriaans Engeland, maar begin 15e eeuw bestonden de voorlopers al. Als een manier om vlees te bewaren. Als er niet genoeg veevoer was, werd al het overtollige vee geslacht in de herfst. Het werd met allerlei ingrediënten die de houdbaarheid verlengden in een grote ketel ge-slow-cooked en als voorgerecht opgediend. In de loop der jaren verschoof de inhoud van de mix steeds meer van hartig naar zoet en daarmee ook naar het eind van het diner. Aanvankelijk was het populair bij oogstfestivals, maar uiteindelijk werd de pudding steeds meer geassocieerd met kerstmis. Vaak worden er wensbotjes of muntstukken toegevoegd die wensen doen uitkomen of geluk brengen.
In 1843, beschrijft Charles Dickens een typische pudding-scene in A Christmas Carol:
“Mrs Cratchit left the room alone — too nervous to bear witnesses — to take the pudding up and bring it in… Hallo! A great deal of steam! The pudding was out of the copper which smells like a washing-day. That was the cloth. A smell like an eating-house and a pastrycook’s next door to each other, with a laundress’s next door to that. That was the pudding. In half a minute Mrs. Cratchit entered — flushed, but smiling proudly — with the pudding, like a speckled cannon-ball, so hard and firm, blazing in half of half-a-quarter of ignited brandy, and bedight with Christmas holly stuck into the top.”
Als je helemaal Victoriaans wilt gaan in de manier waarop je kerstmis viert, kun je hier je hart ophalen. Check dat ook deze super-Victoriaanse playlist waar de Victorianen in hun tijd ook naar luisterden op hun Beats by Dre’s.
Welke spirit wordt er gebruikt? Nu we het toch hebben over tradities, wild en mooi gerijpte producten, waarom dan geen Famous Grouse? De grouse is een hoender, een ruigpoothoender om precies te zijn. Een wilde vogel waar ook veel op gejaagd wordt. Lekker om te eten bij het kerstdiner? Don’t mind if I do! Hieronder wat foto’s van de bereide grouse.
Wacht even, dit was toch een verhaal over Christmas Pudding? En toch niet over hoe je het lekkerste ruigpoothoenders kan klaarmaken? Helemaal waar! Al wil dat niet zeggen dat de gang voor de Christmas Pudding niet deze delicate vogel mag zijn. Anyway, eigenlijk is het ook best gemeen, om die vogels af te schieten.
Awwwwww, zielig! Ja, zeker zielig. En deze rotzak schiet de beesten en masse kapot. Zullen we dan toch maar niet over wild praten maar over whisky? Ja, whisky! Ja, ja, ja! Waar waren we gebleven? Oh ja, welke spirit het lekkerste is in een Christmas Pudding. En er overheen. Nou, ik riep hierboven dus Famous Grouse, maar terwijl ik afdwaalde naar geroosterde grouse, dacht ik natuurlijk ook aan Naked Grouse. Ontdaan van al zijn veren is de grouse ineens een scharminkelig beestje. Ok, je kunt hem weer aankleden met pancetta, maar laten we even bij de whisky’s blijven.
We kiezen dus Naked Grouse in plaats van Famous Grouse vanwege de smaak. Een hele goede blend, gebaseerd op malts als Highland Park en The Macallan. Ik heb hem geproefd in London, in het gezelschap van de Master Blender himself, en proefde een aantal smaaktinten die lekker matchen met de andere ingrediënten van de Christmas Pudding. Wat dacht je van kersen, perzik, custard, rozijnen, toffees, frambozen, karamel en een klein beetje kokos? En kaneel en nootsmuskaat? Doordat de Naked Grouse gerijpt is op sherryvaten, heeft hij net wat andere smaken dan de Famous Grouse.
Ok, ei gelegd. Aan de slag. Je kan de pudding dus al maanden van tevoren maken. Ik ben twee maanden voor kerst begonnen. Prima. Als je wilt, kan je het ook de dag voor kerst nog maken en een dag later eten, niets mis mee. Mijn pudding ligt inmiddels al een maand te rijpen. En nee, ik heb niet stiekem het folie opengemaakt en even gekeken. Vertrouw er nu maar op dat het goed komt. Er is bij mij nog nooit een Christmas Pudding mislukt. Dat kan ook bijna niet, want het is eigenlijk supermakkelijk om te maken. Als je maar zorgt dat je goede ingrediënten hebt. Dus de allerlekkerste gedroogde vruchten en Naked Grouse whisky. Dan kom je een heel eind.
Hieronder vind je wat foto’s van de bereiding en van het eindresultaat (let wel: dit is niet mijn finished pudding, want die komt pas met kerstmis uit het folie). Tevens vind je hier het recept (gebaseerd op Nigella Lawson’s Christmas Pudding recept, met hier en daar wat aanpassingen).
Ingrediënten:
- 150g cranberries
- 150g mooie rozijnen
- 150g gedroogde pruimen, zonder pit en in stukken gehakt
- 175ml Naked Grouse whisky
- 100g bloem
- 125g broodkruim
- 150g boter
- 150g bruine suiker
- 1 tl kaneelpoeder
- 1/4 tl gemalen kruidnagel
- 1 tl bakpoeder
- Citroenrasp (van 1 citroen)
- 3 eieren
- 1 medium apple, geraspt
- 2 el honing
Je kunt altijd eindeloos variëren met de ingrediënten (vooral qua gedroogd fruit). Kies je favoriete soorten en wijk gerust af, zolang je maar de juiste verhoudingen aan houdt.
Bereiding:
Neem een vorm (met deksel) met een inhoud van 1,7 liter. Doe de cranberries, rozijnen en gehakte pruimen in een kom met de Naked Grouse. Dek af met folie en laat minimaal een uur intrekken. Een dag of zelfs een week is nog beter, als je die tijd hebt. Zet een grote pan met water op en vet de puddingvorm in. Combineer alle ingrediënten in een grote kom. Roer goed door. Wil je muntjes toevoegen, doe dat dan nu. Zorg er wel voor dat je deze met cola schoon hebt gemaakt, zodat er geen viezigheid in je pudding komt.
Doe alles nu in de vorm, en duw aan met een lepel. Als je wilt, kun je eerst nog een laag bakpapier of zelfs een theedoek in de vorm leggen. Optioneel. Laagje aluminiumfolie eromheen voordat je het deksel erop doet, kan voorkomen dat er water in komt. Als je zoals ik een deksel hebt met klemmetjes, is dit het moment op het deksel aan te drukken en de klemmetjes onder de rand te bevestigen zodat die het deksel op zijn plaats houden. Zet de vorm in de pan met water en zorg dat het gedurende vijf uur op een laag pitje net aan de kook blijft. Vul het water regelmatig bij zodat het niveau tot over de helft van de vorm komt.
Als de vijf uur erop zitten, haal je de vorm er voorzichtig uit (heet!), haal je het folie eraf. Bewaar op een koele plek (niet in de koelkast) zoals een trapkast of kelder. Op de grote dag zelf pak je de pudding weer in aluminiumfolie en stoom je hem voor nog eens drie uur op dezelfde manier als voorheen.
Opdienen
Verwijder uit de vorm, door een bord te pakken, dit op de (uitgepakte) pudding te leggen en draai om. Leg een takje hulst op de bovenkant, verwarm een soeplepel met Naked Grouse door er een vlammetje onder te houden. Probeer of het heet genoeg is door de lepel een klein beetje schuin te houden zodat er wat van de hete alcohol in contact komt met het vlammetje. Zodra het gaat branden, schenk je de inhoud van de lepel over de pudding heen. Maak je geen zorgen als de hulst in brand vliegt, dit gebeurt vaak en levert geen gevaar op.
Serveer indien gewenst nog met custard of vanille vla.
Karmel: eindbaas-snijplank van Nederlandse makelij
Een van de keukengereedschappen die ik echt elke dag gebruik, is mijn snijplank. Mijn verouderde snijplanken (ik heb een groene, rode, blauwe en gele van hard kunststof) waren aan vervanging toe en toen ik met wat googlen me verdiepte in wat een goed alternatief zou zijn, stuitte ik op een verrassend product. Mijn onderzoekje leerde me een aantal dingen. Een goede snijplank zorgt ervoor dat je mes scherp blijft, dat je hygiënisch kan werken en blijft zelf ook goed.
Hout heb ik nooit overwogen omdat ik ooit een houten snijplank gehad heb die krom was getrokken. Dat was echter ook echt een plank, maar het product wat ik nu ontdekte, is geen los stuk hout maar samengesteld uit kopshout. Hierdoor snij je geen vezels door maar snij je tússen de vezels door. Een vezellijk wezenlijk verschil.
En het onderhoud is ook eenvoudig. Geen olie nodig om in te oliën, en natuurlijk niet in de vaatwasser. Dit product, de Karmel snijplank, is een ambachtelijk, handgemaakt product wat door de gebruikte materialen ook niet krom kan trekken. Dit zegt de producent (De Kookwinkel uit Breda) erover:
De Karmel snijplank is gemaakt van kopshout. Bij kopshout staat de vezel, net als bij een bezem, recht omhoog. Een scherp mes glijdt tussen de vezels door en blijft langer scherp want u snijdt geen vezels door. De plank blijft glad en vlak. De beste snijplank wordt gemaakt van het kostbare harde esdoornhout uit het westelijk gelegen grensgebied van Amerika/Canada. Elke omgezaagde boom wordt vervangen door nieuwe aanplant. Beukenhout is door zijn hoge percentage dwarsvezels niet echt goed geschikt voor een kopse verlijming. Het wringt en scheurt daardoor makkelijker. Evenmin het veel te zachte hout van uitgediende rubberbomen. Bamboe dan? Nee, een scherp mes laat er diepe scherpe sporen in na. Welke kunststof houdt al die latjes overigens vast?
Het zal duidelijk zijn dat het doorsnijden van een prei beter gaat op een snijplank waar het mes iets inzakt.
Vanaf 1 juni 2009 worden de snijplanken van De Kookwinkel zorgvuldig geimpregneerd met pure houtolie, zgn Chinese tungolie. Dit is een kostbare plantaardige olie. Geperst uit de noten van de tungboom die voorkomt in een bergachtige streek in China. Het is een aan de lucht drogende olie die daarbij enigzins uitzet. De olie sluit daardoor de poriën van het hout definitief. Er kan geen vocht meer intrekken.
De plank kan gewoon met heetwater en een borstel onder de kraan gereinigd worden. Er ontstaan geen diepe snijsporen. Het is niet meer nodig voor de gebruiker om zelf de snijplank nog in te oliën.
Hier een mooi filmpje:
Veelbelovend? Ja. De praktijk? Uiteraard heb ik het product nog maar net, maar ik ben nu al zó enthousiast dat ik het meteen wil delen. Voor mijn geliefde en beroemde (sorry voor de onbescheidenheid) pizza heb ik heel veel verschillende groenten en worsten gesneden. Niet alleen sneed het lekker op de Karmel, maar alle bovenstaande claims lijken me tot nu toe terecht. Al kan ik natuurlijk nog niet oordelen over hoe het product op lange termijn blijft. Het idee is dus dat de tungolie ervoor zorgt dat het oppervlak (en binnenkant) goed blijft.
Conclusie: een geweldig product, de eindbaas onder de snijplanken wat mij betreft!
Uiterlijk/ontwerp: 9
Kwaliteit: 9
Materiaal: 9
Functionaliteit: 9
Waar te koop? Alleen (in vier verschillende formaten) bij De Kookwinkel
Geroosterde tomaten-venkelsoep
Nu het herfst wordt, kun je nog steeds genieten van mooie groentegerechten. Favoriet bij ons thuis is geroosterde tomaten-venkelsoep. Traditioneel wel in grote mokken geserveerd omdat de kinderen nogal knoeien en met tomatenvlekken is dat niet echt een feest. De kracht van dit recept zit hem in zijn smaak en eenvoud. Weinig voorbereiding, als je niet van stukjes in je soep houdt, kun je hem achteraf gewoon zeven. Lees en kijk hieronder voor het recept, de ingrediënten staan onderaan.
Bereiding:
Verwarm de oven op 250 graden. Vet de ovenschaal in met olijfolie. Snij de tomaten doormidden en leg ze met de snijkant omhoog in de ovenschaal. Snij de venkelknol en de uien in dunnen plakken. Leg op de tomaten. Haal de velletjes van de knoflooktenen af en verdeel de tenen over de schaal, steek ze tussen de tomaten. Besprenkel de groenten met de tijm en naar smaak peper en zout. Druppel de olijfolie evenredig over de groenten.
Ze de schaal in de oven en laat minimaal een half uur staan. De tomaten moeten zacht zijn. Afhankelijk van de rijpheid van je tomaten kan dit soms iets langer duren. Controleer nu om de vijf minuten hoe de tomaten zijn. Maak je geen zorgen als er stukjes ui en tijm verbranden, dit is niet erg, voegt juist een lekker rooksmaakje toe aan de soep.
Verwarm de groentebouillon ondertussen in een grote soep-pan. Wanneer het groentemengsel uit de oven komt, giet je dit voorzichtig uit de ovenschaal in de gereedstaande soep-pan. Laat vijf minuten doorsudderen (niet koken) en pureer met een staafmixer. De soep is nu klaar om gegeten te worden. Hij zit vol met vezels van de gepureerde groenten en kruiden.
Dit past goed in een vezelrijk dieet. Als je juist niet te veel vezels wil eten of als je met kinderen eet, kun je de soep beter eerst door een zeef halen. Hiermee haal je 90% van de vezels uit de soep. Je kunt deze drab overigens wel weer bewaren en gebruiken als basis van een bouillon of (bolognese-)saus. Zonde om weg te gooien.
Het eindresultaat? Een prachtige soep, 100% vegetarisch, lekker dik van structuur en met een heerlijk zoet en rokerig smaakje.
Ingediënten:
- 1,5 kilo rijpe tomaten, kies zelf je lievelingssoort of mix verschillende soorten
- 1 kleine venkelknol
- 2 grote witte uien
- 9-12 knoflooktenen
- 4 eetlepels goede olijfolie
- Versgemalen peper
- Zout
- 1 liter groentebouillon
- 1 theelepel gedroogde tijm of 10 takjes verse tijm
Overigens, in dit recept ben ik uitgegaan van een grotere hoeveelheid dan op de foto’s. De onderstaande schaal die ik gebruikt heb (van Le Creuset) is zeer goed om groente in te roosteren. Je kunt natuurlijk ook twee schalen of een grotere schaal gebruiken.
Twee zoete toppers
Geen recepten, want ik heb deze boterkoek en muffins uit mijn hoofd gemaakt, door recepten die ik eerder gemaakt heb, te combineren en als inspiratie te gebruiken. Deze post is dan ook zelf weer een inspiratiepost.
Mijn kinderen hadden een papadag en vroegen hun pappie of ze wat lekkers bij de thee mochten. Ik had geen gebakjes en besloot muffins te maken. Om de kinderen te pleasen, deed ik er stukjes pure en witte chocolade in, om ze ook wat gezonds mee te geven, deed ik er havermout in en verse dadels en honing in plaats van suiker.
Met siliconen muffinvormpjes (welk merk weet ik niet meer, deze heb ik al heel lang) en de gloednieuwe muffinvorm van Le Creuset (aan te raden, goede kwaliteit en makkelijker schoon te maken) was het een fluitje van een cent.
Het resultaat mocht er zijn. We hebben ze uitgedeeld en iedereen in de buurt was er zeer over te spreken. En vroeg het recept. Wat ik niet heb. Geheim van de kok 😉
Boterkoek met rozemarijn en abrikozen
Hoe ik bij deze combinatie kwam, weet ik niet meer. Ik heb het waarschijnlijk wel eens ergens gezien. Heel gemakkelijk, je gebruikt het basisrecept voor een boterkoek, maar door de boterkoek-deegbal kneed je een voorraadje gehakte rozemarijn-naaldjes en gedroogde abrikozen heen.
Springvorm: Le Creuset
Resultaat: een zeer bijzonder smakende taartje dat verrukte reacties opriep.
Focaccia met basilicumblaadjes en cherrytomaatjes
Een eenvoudig gerecht en dito recept. Deze boerenfocaccia van het platteland van Italië (Foggia) is niet moeilijk te bereiden, maar dankzij de rijke, pure smaken van de ingrediënten is het eindresultaat wel degelijk indrukwekkend genoeg voor zowel het ook als de tong.
Hoe?
Meel, gist, suiker, zout, water door elkaar roeren tot een bal deeg. 10 minuten kneden op glad oppervlak. Leg in ingevette schaal (ik gebruikte die van Le Creuset, zie foto, want die bakt nooit aan) en laat afgedekt een uur rijzen. Daarna luchtbellen eruit drukken (of niet, als je van een structuur met gaten houdt, van mij mag het) en de gaten die je gemaakt hebt met je vingers tijdens het uitdrukken opvullen met basilicum-blaadjes. Leg op elk basilicumblaadjes een gehalveerd cherrytomaatje. Besprenkel met olijfolie, let op dat elk tomaatje olie krijgt. Daarna licht bestrooien met zout.
Nu nog een uur laten rijzen op een warme plaats. Vervolgens 20-25 minuten bakken in oven op 200 graden C. Laat de focaccia 10 minuten afkoelen in het blik en vervolgens verder op een rooster. In rechthoeken snijden en opdienen.
Wat?
350 gr bloem
1 tl suiker
1½ tl zout
1 tl gedroogde gist
210 ml lauw water
10-20 cherrytomaatjes
10-20 basilicumblaadjes
olijfolie
peper
Ter variatie: meng door het deeg een pakje pancettablokjes.
Friese Gemberkoek – terug naar mijn roots
Over erfenissen zijn de mooiste en meest fantastische verhalen geschreven. De oud-tante waarvan je niet eens wist dat je die had en die overleden blijkt te zijn, heeft je 2 miljoen nagelaten. Of een landhuis. Dat soort fabels.
Maar in mijn geval, heb ik toch iets onverwachts geërfd. Toen mijn opa en oma overleden waren, mocht ik door de inboedel gaan om te kijken wat ik wilde uitkiezen. Hier zat ik eerlijk gezegd niet zo op te wachten, ik had liever mijn opa en oma terug. Uiteindelijk liep ik toch maar een rondje en zag niets van mijn gading. Ik wilde simpelweg niets. Toen iedereen klaar was, bleef er een sigarenkistje achter. In dat kistje zat een stapeltje schriftjes met recepten. Recepten van mijn betovergrootvader. Hij was banketbakker in Makkum, Friesland en heette Bakker van zijn achternaam.
Zoals jullie weten, ben ik zelf een gepassioneerd hobbykok. Ik heb nooit de ambitie gehad om een restaurant of bakkerij te beginnen, ondanks herhaalde verzoeken hiertoe vanuit mijn kennissenkring. Wel zat ik als kind al op de kook- en bakclub. Je zou kunnen zeggen dat ik niet alleen de recepten erfde, maar al eerder via de bloedlijn een bepaalde aanleg en interesse voor bakken doorkreeg van mijn voorouders. En sinds jaren bak ik met veel passie broden in allerlei vormen en soorten en maten. Een van mijn geheimen onthulde ik hier al eens eerder: brood bakken in een Le Creuset-pan.
Dit merk is toch al mijn favoriete kookmerk, maar onlangs kwam mij ter ore dat ze met een nieuwe bakkerslijn startten. Dit kon geen toeval zijn. Tijd om mijn erfenis eens nader te beschouwen. Het combineren van mijn erfelijke bak-aanleg met de traditionele bakkerijrecepten van betoveropa Bakker en de Franse kwaliteits-erfgoed producten van Le Creuset. Mooie ingrediënten voor een goed baksel.
Het eerste recept wat ik wilde uitproberen, was de Friese gemberkoek. Dit is een product wat in mijn familie altijd wel een bepaalde status heeft gehad. Bij mijn opa en oma kreeg ik dit ook altijd. Het enige nadeel was dat het recept moeilijk leesbaar bleek, zowel qua (overigens keurig en sierlijk, maar niet meer van deze tijd) handschrift als qua staat van het receptenboekje, dat uit 1843 stamde. Daarbij stonden er alleen ingrediënten in het boekje, maar geen recept. Deze moeilijkheden kostten wat tijd, maar uiteindelijk lukte het me om wat bestaande recepten in kookboeken te combineren en met wat oefenen te komen tot een resultaat dat het beste paste bij hoe ik gewend was dat deze koek hoort te smaken.
Mooie gelegenheid ook om de nieuwe cakevorm van Le Creuset te testen. Nieuw product in hun assortiment en dus interessant voor mensen die van bakken houden. Eerste indruk: degelijk, zoals ik gewend ben van dit merk. Eindoordeel: goede warmtegeleiding waardoor de koek overal even gaar is geworden. Bovendien bakt hij niet aan en is hij makkelijk schoon te maken.
Al met al mocht het eindresultaat er zijn, een zeer smakelijke Friese Gemberkoek die nog lang vers zal blijven. Voor zover nodig, want inmiddels is hij al op!
Recept Gemberkoek
Ingrediënten
- 500 g bloem
- 7 g bakpoeder
- 500 g bruine suiker
- 2 tl kaneelpoeder
- 2 tl nootmuskaatpoeder
- 125 gr stemgember
- 500 ml melk
Recept
Oven voorverwarmen op 170ºC. Roer bloem, bakpoeder, nootmuskaatpoeder en kaneelpoeder goed door elkaar. Breng de melk en de suiker aan de kook en giet de kokende massa voorzichtig en roerend bij het bloemmengsel. Roer goed door tot het goed gemengd is en er geen klontjes meer inzitten. Het was met dit cakeblik niet nodig om in te vetten noch om bakpapier te gebruiken, als je een oudere hebt, zou ik dit wel doen. Hak de stemgember in kleine stukjes. Verdeel deze stukjes over de bakvorm. Schep het beslag erin en bak in ongeveer 1 uur en 15 minuten af.
Dash of Oregano 